بررسی سودمندی اولتراسونوگرافی داپلکس در تشخیص آرتریت گیجگاهی

چکیده اهداف: آرتریت گیجگاهی یکی از بیماری‌های نادر عروقی است. راه تشخیص معمول این بیماری روش تهاجمی بیوپسی از دیواره شریان گیجگاهی است که با وجود دقت نسبی عوارض متعددی دارد. هدف از انجام این پژوهش بررسی حساسیت، ویژگی، دقت، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی روش اولتراسونوگرافی داپلکس در مقایسه با روش تهاجمی بیوپسی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)، از ابتدای سال ۱۳۹۱ تا پایان اسفند سال ۱۳۹۱ صورت گرفت. 20 بیمار مظنون به ابتلا به آرتریت گیجگاهی به‌روش نمونه‌گیری دردسترس از بخش چشم‌پزشکی‌ بیمارستان حضرت رسول(ص) برای انجام معاینات اولتراسونوگرافی داپلکس معرفی شدند. سونوگرافی بر سه قسمت شریان‌های گیجگاهی سطحی و شاخه های فرونتال و پریتال در دو مقطع طولی و عرضی انجام گرفت. یافته‌ها: مشاهده نشانه هاله‌ای (0001/0=p)، تنگی شریان تمپورال (001/0=p) و نامنظمی در دیواره شریان (001/0=p) در اولتراسونوگرافی داپلکس به‌طور معنی‌داری قادر به تشخیص آرتریت گیجگاهی بودند. میزان توافق بین دو روش براساس آزمون کاپا 7/0 به‌دست آمد (001/0=p). حساسیت روش اولتراسونوگرافی داپلکس براساس مجموع علایم نسبت به روش بیوپسی برابر با 100%، ویژگی برابر با 9/76%، ارزش اخباری مثبت برابر با 70%، ارزش اخباری منفی برابر با 100% و دقت برابر با 85% محاسبه شد. نتیجه‌گیری: روش اولتراسونوگرافی داپلکس می‌تواند در تشخیص آرتریت گیجگاهی جایگزین مناسبی برای روش تهاجمی بیوپسی باشد.